Wywiad - D. B. Foryś

Serdecznie zapraszam na wywiad z debiutującą dzisiaj autorką - D. B. Foryś.

S 

Fot. Karolina Polaczek

Właśnie dzisiaj swoją premierę ma Twój debiut literacki – serdecznie gratuluję. Jak w związku z tym się czujesz? Jakie towarzyszą Ci emocje?

Jestem przeszczęśliwa, bo właśnie spełnia się moje życiowe marzenie. A poza tym to wiesz, standard: strach, szok, niedowierzanie, trochę podniecenia i wiele, wiele ekscytacji. Dzisiaj otwieram sobie pewnego rodzaju furtkę. Teraz mogę piąć się na szczyt albo zlecieć i słuch o mnie zaginie. To jest jednocześnie mega fajne i przerażające! 

Od 2015 roku jesteś związana z Grupą Literacką Ailes, gdzie wydawałaś opowiadania. Jak to się stało, że trafiłaś do tej grupy?

Trafiłam do niej za czasów, gdy stawiałam swoje pierwsze kroki w pisaniu. Nie znałam jeszcze wtedy portali jak Wattpad czy Sweek, na których można opublikować fragment tekstu i uzyskać opinie czytelników. Udostępniałam więc pliki na chomikuj.pl, tam też właśnie swoje konto miała grupa Ailes. I jakoś tak wyszło, że wzięła mnie pod swoje skrzydła. Ogromnie jej za to dziękuję.

Z wykształcenia programista i grafik, dzięki temu sama sobie zaprojektowałaś swoją okładkę książki. Jakie to uczucie, kiedy wiesz, że masz wpływ na tak dużo rzeczy związanych ze swoją powieścią?

Fantastyczne. Napisałam powieść, przygotowałam okładkę i całą kampanię reklamową. To daje mi wiedzę o tym, że sama pracuję na swój sukces i nie jestem od nikogo zależna. Nie będę też mogła na nikogo zwalać winy, gdyby coś… haha

Oczywiście okładka i promocja to tylko mała część, na którą składa się wydanie książki. Pracowało nad nią Wydawnictwo e­-bookowo, sztab patronów medialnych, znajomi też wyciągali pomocne dłonie. Gdyby nie nasza współpraca, o wydawaniu mogłabym tylko pomarzyć, bo chyba nigdy nie zdecydowałabym się na self publishing. To dla mnie zbyt głęboka woda. Podziwiam autorów, którzy mają na to odwagę.

Kiedy i w jakich okolicznościach zrodził się pomysł na napisanie „Tylko żywi mogą umrzeć”?

W czasie oglądania bodajże czwartego sezonu „Supernatural”, także ładnych kilka lat temu. Wtedy zaczęło coś kiełkować, a z czasem miałam w głowie już całą fabułę. Wystarczyło tylko ją spisać, co wbrew pozorom nie było takie proste, ponieważ nie miałam wtedy bladego pojęcia o pisaniu… :) Ale spróbowałam, po drodze trafiłam na kilka przeszkód, ale ostatecznie się udało. Teraz pisanie wydaje się naturalne. Aż ciężko mi sobie wyobrazić, jak mogłam kiedyś tego nie umieć.

 Jak długo zajęło Ci napisanie całej powieści?

Mniej więcej pół roku. Mówię tu oczywiście o pierwszej wersji, której w życiu bym ludziom nie pokazała. Potem odłożyłam tekst na parę tygodni, napisałam od nowa, znów odłożyłam, poprawiłam i gotowe. Mam nadzieję, że w przyszłości pójdzie mi to szybciej! Ale była to moja pierwsza powieść, więc chciałam ją dopieścić i dać z siebie wszystko, żebym potem nie żałowała, że się pospieszyłam. Wciąż gdzieś te wątpliwości są. Że może gdybym jeszcze chwilę zaczekała, jeszcze coś poprawiła, jeszcze raz przeczytała… Pewnie to wieczne rozterki każdego pisarza. 

Główna bohaterka jest pół człowiekiem, pół demonem. Dlaczego właśnie tak i do której połowy jest jej bliżej?

Gdy zaczynałam spisywać historię Tessy, długo się zastanawiałam, skąd w ludziach bierze się zło. Każdy z nas rodzi się z czystym kontem, później jedni obierają ścieżkę dobra, drudzy nie do końca… A może w każdym z nas drzemią dwie dusze? I to także wyłącznie od nas samych zależy, którą drogę obierzemy? Określenie pochodzenia Tess, ten podział na pół człowieka, pół demona, jest dla mnie właściwie metaforą, dzięki której mogłam w logiczny sposób wytłumaczyć i przekazać jej pragnienia, żądze i osobowość.

A do której połowy jest jej bliżej? Pewnie do tej demonicznej, bo jest łatwiej! 

Demony, siły nadprzyrodzone to jest to, co Cię fascynuje?

Nie tylko. Także religie, okultyzm, wierzenia, mitologia i wszystko to, co zawiera odrobinę magii i czego nie da się do końca wytłumaczyć. Jestem mega ciekawa, co dzieje się z duszą po śmierci. Czy rzeczywiście idzie do nieba lub piekła? A może istnieje reinkarnacja? A co, jeśli zostajemy na ziemi i stajemy się niemymi obserwatorami? Nigdzie nie ma odpowiedzi na te pytania, więc nie pozostaje mi nic innego, jak stworzyć własną wizję świata, w którym to ja ustalam zasady. Ktoś może w nią uwierzyć lub nie. Może też wymyślić własną!

Kiedy możemy spodziewać się kolejnego tomu powieści?

Drugi tom jest już napisany, obecnie pracuję nad trzecim. Ale to jeszcze długa droga, zanim trafi do druku. Teraz sobie leżakuje, potem czeka ją korekta, a przede wszystkim pierwsza musi się sprzedawać, żeby miało to sens. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z moim planem, możecie się spodziewać premiery na przyszłe Halloween. Jeśli nie… Nie biorę pod uwagę takiej możliwości :)

Czy już zawsze zamierzasz trzymać się fantasy? A może kiedyś napiszesz coś w innym gatunku?

Jak zawsze powtarzam, ciężko byłoby mi stworzyć fabułę, w której nic z nieba nie spada lub spod ziemi nie wychodzi, bo to byłoby nudne, ale tak naprawdę nie zamykam się na jeden gatunek. Łączę fantastykę z horrorem, romansem, komedią, akcją, czasem nawet dramatem i pewnie czymś jeszcze. Lubię się tym bawić, bo przede wszystkim pisanie sprawia mi przyjemność. Robię to w wolnym czasie, nikt mnie do tego nie zmusza, a to oznacza bardzo dużo. Życzę każdemu, żeby znalazł swoją pasję.

Kim na co dzień jest D. B. Foryś?

Prywatnie śpiochem, a służbowo kierownikiem w firmie zajmującej się handlem wysyłkowym. Czuję się mega szczęśliwym człowiekiem, bo uwielbiam swoją pracę i ludzi, z którymi pracuję. Wstaję rano zadowolona, że spędzę osiem godzin w fajnym miejscu, co bardzo ciężko osiągnąć. A mnie się udało. Z kolei po pracy wracam do domu i mogę robić to, na co tylko przyjdzie mi ochota. Nawet spać, haha.

Co najbardziej cenisz u swoich czytelników?

Przede wszystkim to, że się do mnie odzywają. Piszą, wyrażają opinie, zostawiają komentarze. To tak napędza do działania, że sobie nie wyobrażasz! Wiedza, że komuś podoba się to, co robię, utożsamiają się z bohaterami, czują całą historię i chcą jeszcze… A do tego poświęcili pięć minut swojego życia, żeby znaleźć mnie w Internecie i dali znak, że istnieją, że są. Jestem za to ogromnie wdzięczna. 

Czy kiedykolwiek miałaś chwile zwątpienia, że to co robisz nie ma sensu?

Nie. Głupio mi odpowiadać na to pytanie jednym słowem, ale naprawdę nie wiem, jak to rozwinąć ;) Czasem jak coś napiszę, jakiś rozdział czy fragment, zdarza mi się czuć, że to nie to. Że wyszło źle. Nie tak jak to sobie zaplanowałam. Wtedy zaczynam od nowa, aż się uda. Ale nigdy nie myślałam sobie „nie umiem, nie chce mi się, kończę z tym”. Myślę sobie raczej „wow, popełniłam arcydzieło”! Oczywiście rzeczywistość szybko to weryfikuje i sobie uświadamiam, że do ideału daleka droga, jednak z natury jestem pozytywnie nastawiona. Nigdy nie patrzę na problem pod kątem: jest problem, ludzie, ratunku! Jeśli trafiam na jakąś przeszkodę, szukam sposobów na jej rozwiązanie. Nie poddaję się łatwo. Powiedziałabym wręcz, że walczę do upadłego.  

Jakaś rada dla debiutujących autorów?

Sama jestem debiutującym autorem, więc ciężko mi dawać rady na temat, na który jeszcze niewiele wiem. Z tego, co zdążyłam zaobserwować, nie należy być skromnym. Trzeba głośno krzyczeć i wołać „tu jestem! Tutaj!”, bo debiut można mieć tylko jeden, więc albo damy z siebie sto procent i odniesiemy sukces, albo będziemy siedzieć i czekać, aż inni zrobią to za nas. A nie oszukujmy się, nikt nas w tym nie wyręczy, bo niby z jakiej racji?  

Fot. Karolina Polaczek

Serdecznie dziękuję Autorce za poświęcony czas.