"Marcin" Patrycja Żurek [PATRONAT MEDIALNY]

➲ TYTUŁ  "Marcin"

➲ AUTOR Patrycja Żurek

➲ DATA PREMIERY 30.03.2020 (e-book)

➲ WYDAWNICTWO  Inanna

➲ ILOŚĆ STRON 183

➲ OCENA  4+/6

➲ OPIS

„Marcin” to powieść, której bohaterowie zanurzeni są w beznadziejnej rzeczywistości jednego ze śląskich miast. Wychowani w „dzielnicy cudów” pragną wyrwać się z przytłaczającej codzienności. Nie jest to jednak proste, bo środowisko wsiąknęło w nich, krąży w żyłach, jest wypisane na twarzach. „Marcin” to historia ludzi przegranych praktycznie na starcie. Ich sytuacja, chociaż wydaje się różna, jest taka sama. Każde idzie inną ścieżką, szuka własnej drogi, by uciec od beznadziejności życia. Czy odnajdą w nim sens? Czy poddadzą się i popłyną z nurtem wydarzeń, które w efekcie prowadzą tylko do tragedii?

 

➲ MOJE ODCZUCIA

Zastanawialiście się kiedyś jak wygląda życie osób, które wywodzą się z tak zwanych trudnych rodzin? Które mieszkają w biednej dzielnicy, pragnąc zaznać lepszego życia? Szukając sposobu by wyrwać się z tego marazmu? By nie być jak ich rodzice, ludźmi dla których liczył się tylko alkohol, którzy byli pozbawieni jakichkolwiek uczuć.

Patrycja Żurek w swojej powieści opisuje właśnie trudy takiego życia, z którym borykają się młodzi ludzie. Ludzie, którzy nigdy nie zaznali ciepła i miłości ze strony swoich rodziców, nie wiedzieli tak naprawdę co to znaczy kochać i być kochanym. A przez to mieli niską samoocenę, czuli się gorszymi, nieakceptowanymi.

Kłębki pary uciekały z ust, a on obserwował księżyc sunący po niebie, odbijający się w falującej tafli wody. Rzeka płynęła, podobnie jak czas, ale on nie zabliźniał ran. Matka była dla niego niczym bóg, który odszedł i nigdy nie obiecał, że wróci. Ta rana drażniła i nie pozwalała ruszyć dalej, analizował więc, wspominał, rozdrapywał blizny, dopóki nie wyciekła świeża słodka krew, którą mógł zlizywać. Sycił się jej landrynkowym smakiem pomieszanym z cierpieniem.

Marcin od małego czuł się osamotniony, opuszczony przez matkę, dla której był utrapieniem. Jednak kiedy matka konała na chodniku nie mógł się z tym pogodzić, mimo wszystko ją kochał – była jego matką. Po jej śmierci w głowie wciąż słyszał jej głos, który prowadził go ku złemu. Marika po śmierci ciotki, która jej tylko została, robiła wszystko co w jej mocy, by jakoś wiązać koniec z końcem. Próbowała dosłownie wszystkiego, ale w końcu pozostała jej ostatnia – najgorsza ze wszystkich, ale najbardziej opłacalna – opcja, zostania dziwką. Brzydziła się tym, ale tylko w tym widziała szansę na jakąś przyszłość. Anna żyła u boku kochającego męża, jednak nieplanowana ciąża, każdego dnia tylko ją tłamsiła. Nie radziła sobie z tym, nie była na to gotowa. Z dnia na dzień popadała w depresję, której nikt zdawał się nie zauważać.

Przedstawieni bohaterowie nie są idealni, wręcz przeciwnie. To ludzie, którzy powoli się staczają, a wpływ na ich życie ma wiele czynników - brak prawdziwej kochającej rodziny, brak perspektyw na lepszy byt, ciągła bieda, brak pieniędzy, mieszkanie w brudzie i smrodzie. Nic ciekawego, ale życie czasami potrafi być okrutne. Najgorsze jest, że nikt do takich ludzi nie chce wyciągać pomocnej dłoni, gdyż jeśli zauważa kogoś chodzącego w brudnych starych ubraniach, kogoś kto ciągle pije alkohol, to uważa, że sam sobie zgotował taki los. Ale czy chociaż raz ktoś w takiej sytuacji zastanowił się, dlaczego ten człowiek znalazł się w takim stanie? Że może spotkało go coś okrutnego w życiu? Nie, bo po co. Lepiej od razu ocenić nie znając, bo tak łatwiej.

Anna to sprzeczności, które kochał. Fascynowała go i peszyła jednocześnie. Potrafiła być jak huragan, gwałtowna, gniewna, a za chwilę wycofana i zamyślona. Nigdy nie potrafił odgadnąć, o czym myśli. Nawet po latach małżeństwa nie umiał jej rozgryźć. Kusiło go, żeby podejść i potrząsnąć nią mocno, tak , żeby zrozumiała, że go rani obojętnością, ale zalał kawę i poszedł do sypialni. Jutro, powiedział do siebie i zamknął drzwi.

Historia autorki ocieka dramatem, smutkiem, a czasem i brakiem zrozumienia człowieka. Mogłabym powiedzieć, że jest do bólu prawdziwa. Bo na świecie są takie osoby jak nasi bohaterowie. Ludzie, którzy doświadczają biedy, choć pragną wieść lepsze życie, ale nie mają perspektyw. Życie w biednej dzielnicy nie napawa optymizmem. Kiedy w kółko kręcisz się wokół biedy i cierpienia, zaczynasz powoli szukać jakiejś drogi, by się z tego wyrwać. Tylko, że czasem obrane kierunki wcale nie są dobre, o czym przekonujemy się zbyt późno. Ale czy osoba będąca w takim położeniu, bierze od razu pod uwagę to, że jej wybór może przyczynić się do jeszcze większej tragedii niż tej w której żyła? Nie sądzę.

Marcin to chłopak, który stoczył się prawdopodobnie wraz ze śmiercią swojej matki. Nie szukał jakiś perspektyw, by wyjść ze stanu zawieszenia w którym trwał. Marika to dziewczyna do której z początku czułam ogromną złość i obrzydzenie. Nie rozumiałam jak mogła sprzedawać swoje ciało i to w tak okrutny sposób. Ale im dalej brnęłam w lekturę, tym po części zaczynałam ją rozumieć. Ona pragnęła znaleźć wyjście z tej biedy, chciała lepszego życia, ale potrzebowała na to pieniędzy, dlatego w ostateczności weszła w ten ciężki do zrozumienia układ z Wiktorem. Nie przewidziała jednak z jak wielkim psychopatą przyjdzie jej się mierzyć. Anna w sumie jako jedyna z nich miała jako tako normalne warunki, jednak przeszłość wciąż siedziała w jej głowie nie chcą jej opuścić. Demony przeszłości w postaci jej bliskich wciąż podświadomie szydziły z niej w jej głowie, a ona nie potrafiła sobie z tym poradzić. Do tego nieplanowana ciąża, ciągłe poczucie, że wraz z dzieckiem utraci miłość męża, tylko ją pogrążały. Ale pewnego dnia spotkało ją coś, czego się nie spodziewała, a co poniekąd pomimo zadawanego bólu pozwoliło jej się wyzwolić.

- W twoim świecie władzy, pieniądza i wykształcenia nie ma miejsca dla takich jak my. Myślisz pewnie, że sprzedając się, idę na łatwiznę. Próbowałam wielu rzeczy, ta jest najgorsza, ale najbardziej opłacalna.

Ta historia nie będzie miała happy endu, ale życie nie zawsze kończy się szczęśliwie. Muszę przyznać, że ostatnie zdanie zbije nas z nóg i całkowicie zaskoczy.

Marcin to historia, która ukazuje trudne życie osób pozbawionych lepszych perspektyw. To historia ludzi, którzy powoli staczają się każdego dnia, choć w głębi serca pragną żyć szczęśliwie. A przede wszystkim to historia ludzi, którzy w swoim życiu nie zaznali rodzicielskiej miłości. Zachęcam do przeczytania.

Za możliwość przeczytania, zrecenzowania i patronowania serdecznie dziękuję