➲ TYTUŁ "W deszczu”
➲ CYKL Płomienie (tom 2)
➲ AUTOR Anna Dąbrowska
➲ DATA PREMIERY 24.07.2020
➲
WYDAWNICTWO Novae Res
➲ ILOŚĆ STRON 342
➲ OCENA 6/6
➲ OPIS
HISTORIA
MIŁOSNA OPOWIEDZIANA KROPLAMI DESZCZU
Aleks, perkusista znanego zespołu, postanawia wrócić po wielu latach do swojego
rodzinnego domu. Mężczyzna chce w końcu uwolnić się od wspomnień tragicznych
wydarzeń, jakie kiedyś się tu rozegrały, a także zrozumieć, jak to się stało,
że dziewczyna, którą kochał jako nastolatek, niespodziewanie zniknęła z jego
życia. Wkrótce czeka go zaskakujące spotkanie, które stanie się początkiem
niezwykłej historii miłosnej…
W deszczu to wzruszająca opowieść o
poszukiwaniu własnej recepty na szczęście, zmaganiu z przeszłością i nadziei na
to, że przyszłość przyniesie odpowiedzi nawet na te najtrudniejsze pytania.
➲ MOJE ODCZUCIA
Anna
Dąbrowska bez wątpienia zalicza się do mojej osobistej listy najbardziej emocjonujących
pisarek, które wyzwalają w swoich czytelnikach niezliczone pokłady emocji.
Aleks jest perkusistą, ma cudowny zespół, ogrom pieniędzy, ale tak naprawdę
wciąż jest samotny. Po dziesięciu latach, kiedy to opuścił Polskę, postanawia
do niej wrócić i dowiedzieć, co tak naprawdę stało się z Kaylą, jego jedyną
nastoletnią miłością. Ludzie przecież nie znikają z dnia na dzień bez
przyczyny. Chce się również zmierzyć ze swoimi demonami przeszłości i
traumatycznymi wydarzeniami o których najchętniej chciałby zapomnieć. Czy mu
się to uda?
W towarzystwie nakładałem maskę kogoś fajnego, ale kiedy przekraczałem próg
domu, zdejmowałem ją z twarzy i zostawiałem na wycieraczce, by być sobą. Kimś
za małym, by mógł rozwiązać problem ojca, kimś za dużym, by odnaleźć w sobie
beztroskę. Życie nie dawało mi taryfy ulgowej. Nie głaskało jasnych włosów i
nie powtarzało, że jest ze mnie dumne. Życie nauczyło mnie tego, żeby zawsze w
coś wierzyć i do tego dążyć.
Historia przedstawionej powieści toczy się naprzemiennie dwutorowo – wcześniej i
teraz. Dzięki temu zabiegowi, poznajemy Aleksa od jego wczesnego dzieciństwa.
Mamy wgląd w jego życie, które od dziewiątego roku stało się dla niego istnym
koszmarem. Nie mieści mi się w głowie przez jakie piekło musiał przejść ten
chłopiec. Kiedy tak naprawdę powinien cieszyć się beztroskim dzieciństwem, on
musiał dorosnąć w trybie natychmiastowym. Jego życie nie było łatwe, kolorowe i
szczęśliwe. On musiał walczyć każdego dnia o to, aby przeżyć. Jego ratunkiem
stała się gra na perkusji, tylko dzięki tej grze i muzyce jakoś trwał. Później
w wieku nastoletnim poznał dziewczynę, jego nową sąsiadkę, którą obdarzył
prawdziwym uczuciem. Kayla również go pokochała, ale zaborczość jej rodziców
nie pozwoliła na to, aby ta miłość mogła trwać wiecznie. Dziewczyna znika z
dnia na dzień, a w miarę poukładany świat Aleksa rozsypuje się po raz kolejny
niczym domek z kart. Wyjeżdża do Szwecji i dopiero po dziesięciu latach wraca
by zmierzyć się z przeszłością oraz rozwiązać zagadkę zniknięcia jego
ukochanej.
Kiedy dorastasz zbyt szybko, następnie zbyt intensywnie żyjesz, pewnego dnia budzisz
się sam i zaczynasz tęsknić za tym, czego nie posiadasz. Masz pieniądze,
zdrowie i dziewczyny gotowe poświęcić ci resztę swojego życia bez znajomości
twoich wad i zalet, ale zaczynasz rozumieć, że nie takie życia oczekiwałeś. To
były tylko pozorny, marność, która szybko się znudzi.
Prawda jest taka, że nie chcę wam za wiele zdradzać z fabuły książki, bo nie o
to tutaj chodzi. Musicie przeczytać i na własnej skórze (podobnie jak ja)
przeżyć historię zawartą na łamach tejże powieści. Autorka zafundowała nam
istny rollercoaster emocjonalny, który nie zwalnia ani na moment. Wspólnie z
Aleksem i Kaylą przeżywałam niesprawiedliwości losu jakie na nich spadały.
Byłam zła, wściekła, a także smutna, bo całym sercem czułam ich emocje. Żyłam
razem z nimi, będąc gdzieś tuż obok. I najbardziej bolało mnie to, że nie byłam
w stanie im pomóc. Doskonała kreacja bohaterów, którzy zostali stworzeni na
podobieństwo osób, które być może każdego dnia przechadzają gdzieś obok nas, a
my wcale nie zdajemy sobie sprawy z dramatu jaki toczy się w ich domach.
Przedstawione sytuacje, problemy, dramatyczne przeżycia w tej książce, mogłyby
dotyczyć tak naprawdę każdego z nas. Ważne jest, aby w takich chwilach nie
przechodzić obojętnie obok takich ludzi i udawać, że nic się nie dzieje. Jeśli
widzimy, że coś jest nie tak, powinniśmy reagować.
Aleks i Kayla to osoby, które nie miały łatwo w swoim życiu, a najbliżsi
zamiast być dla nich ostoją i podparciem tak naprawdę tylko ich niszczyli. Pozbawieni
rodzicielskiej miłości, mieli tylko siebie nawzajem, ich miłość pomimo
młodzieńczego wieku była prawdziwa. A nawet to zostało im odebrane. Czy po
dziesięciu latach rozłąki, uda im się ponownie spotkać i sprawić, że uczucie
odżyje od nowa? Co takiego spotkało Kaylę i jak poradzi sobie z tym Aleks?
Anna Dąbrowska w swojej powieści stara się nam również uświadomić, że czasem
życie zmusza nas do tego, że musimy wybierać pomiędzy prawdą, a dobrem innych
osób. Nawet, jeśli nasze życie nie było doskonałe, czy jesteśmy w stanie
zniszczyć tę „doskonałość” wobec innej osoby? Czy dobro zawsze zwycięża ze
złem?
Deszcz nigdy nie jest zły. Jest tajemniczy, a my żyjemy po to, by rozwiązać
każdą z jego tajemnic. Musimy tylko nauczyć się widzieć, a nie jedynie patrzeć.
Nawet w deszczu.
W deszczu to książka, która
sprawiła, że niejednokrotnie płakałam, a emocje nie opuszczały mnie ani na
chwilę. Historia przedstawiona w tej powieści nie jest pozbawiona
traumatycznych przeżyć, ale jest jak najbardziej prawdziwa aż do bólu. Wzięłam
w ręce, zaczęłam czytać i po prostu nie mogłam odłożyć dopóki nie dobrnęłam do
samego końca. Tę historię koniecznie trzeba przeczytać.
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania serdecznie dziękuję
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za odwiedziny na moim blogu. Będzie mi miło, jeśli zostawisz po sobie jakiś ślad.