"Nauczycielka z getta" Aneta Krasińska [PATRONAT MEDIALNY/PRZEDPREMIEROWO]

 

➲ TYTUŁ  "Nauczycielka z Getta”
 

➲ AUTOR Aneta Krasińska

 

➲ DATA PREMIERY 16.03.2022

 

➲ WYDAWNICTWO Jaguar

 

➲ ILOŚĆ STRON 320

 

 

 

 

➲ OCENA  6/6

 

➲ OPIS

 

Powieść o prawdziwej miłości i o życiu w świecie, w którym nie ma żadnej pewności.

Młoda nauczyciela Laura, z miłości do męża pochodzenia żydowskiego, podejmuje drastyczną decyzję i dobrowolnie przeprowadza się do jego rodziny w łódzkim getcie. Czy uda jej się uratować tych, których kocha najbardziej?

Początek II wojny światowej. Łódź. Młoda nauczycielka Laura, z miłości do męża pochodzenia żydowskiego, podejmuje drastyczną decyzję i dobrowolnie zamieszkuje z jego rodziną w łódzkim getcie. Mimo wielu obaw nie jest do końca świadoma, co to oznacza. Wie jedno: kocha i nie potrafi żyć bez swojego ukochanego.

W getcie doświadcza piekła na ziemi. Stłoczeni na niewielkim kawałku ziemi Żydzi umierają na jej oczach każdego dnia, a ona nie może temu zaradzić. Wycieńczająca, wielogodzinna praca i głód stają się jej codziennością, w której za wszelką cenę stara się przetrwać, a przy tym zachęcać dzieci do nauki, zachowując pozory normalności. To misja, którą pragnie realizować bez względu na okoliczności. Na początku uczy w szkole, a po jej zamknięciu organizuje lekcje w domu. Niestety Żydów, których stać jeszcze na taki przywilej, jest coraz mniej. Z czasem pieniądze potrzebne są przede wszystkim na… utrzymanie się przy życiu.
Laura jest gotowa na wszystko, by ocalić rodzinę męża, i nawet w najtrudniejszych chwilach, gdy ukochany trafia do więzienia, nie traci nadziei, że uda im się uniknąć najgorszego.

➲ MOJE ODCZUCIA

 

 

Aneta Krasińska w swoich powieściach zawsze porusza ważne tematy. Tym razem ukazuje nam życie ludzi zamkniętych w łódzkim getcie, które porusza do głębi i pozwala nam lepiej przyjrzeć się temu, co działo się w tamtych czasach. Mamy tutaj również obraz prawdziwej i wielkiej miłości, która jest w stanie poświęcić wszystko, by być z ukochanym.

Laura jest nauczycielką, kocha pracę z dziećmi. Planuje ślub z ukochanym, kiedy wybucha wojna. Jej wybranek jest Żydem, a Żydzi wkrótce po wybuchu wojny zostają zamknięci w łódzkim getcie, gdzie każdy kolejny dzień okazuje się walką o przeżycie. Laura traci rodziców, i nie może pogodzić się z myślą, że jej ukochany jest tam, a ona tu. Dlatego też z wielkim uporem robi wszystko, aby się do niego dostać. Udaje nawet żydówkę. W końcu jej się udaje. Teraz wspólnie z mężem i jego rodziną żyje w miejscu, które każdego dnia przynosi niepewność. Tutaj każdego dnia giną niewinni ludzie oraz dzieci. Czy uda jej się uratować wszystkich tych, których kocha?

Dawid przytulił jej wątłe ciało, w którym tliła się wielka dusza. Ta kobieta zaskakiwała go swoją siłą i wolą życia. Nie miał wyjścia, wiedział, że nie zdoła jej powstrzymać. Czasem nienawidził tego jej uporu, ale jednocześnie miał świadomość, że gdyby nie ta nieustępliwość, dzisiaj nie byliby razem. Pomógł więc żonie włożyć ciepłą marynarkę, bo choć zbliżał się początek marca, to mróz wciąż nie odpuszczał.

Od początku wiedziałam, że ta powieść będzie wyjątkowa, ale również bardzo bolesna. Wystarczy spojrzeć na zjawiskową okładkę i tytuł, by domyślić się, że ta historia nie będzie łatwa i przyjemna. Aneta Krasińska bowiem zagłębia się w czasy wojenne, które dla niezliczonej ilości narodowości żydowskiej okazały się tragiczne w skutkach. Tak naprawdę wcześniej nie czytałam chyba żadnej książki, w której miałabym styczność z łódzkim gettem, dlatego z wielki przejęciem przystąpiłam do czytania tej pozycji.
Autorka zabiera nas w całkiem inny świat. W świat ludzkich dramatów, niepewnego jutra i walki o byt. Przerażające jest to, że człowiek człowiekowi potrafi zgotować taki okrutny los i to w imię czego? Tego, że ktoś jest innej narodowości? Co komu taki człowiek przeszkadza?

Laura to niezwykła młoda kobieta, która jest wrażliwa na krzywdę innych. Ponad wszystko kocha Dawida i to przy nim chce wieść życie, bez względu na okoliczności. Na dobre i na złe. Los nieludzko doświadcza ją i to niejednokrotnie. Przechodzi piekło, ale pomimo tego cieszy się, że ma blisko tych, których kocha najbardziej. Nie może patrzeć na krzywdę dzieci żyjących w ludzkim getcie, dlatego postanawia je uczyć w szkole. A kiedy w końcu zamykają szkołę, uczy u siebie w domu. Nie traci nadziei, nawet wtedy kiedy jej ukochany trafia do więzienia.

Autorka przedstawia nam siłę ogromnej i prawdziwej miłości, która jest w stanie dążyć do wszelkich poświęceń. Miłości, która jest tak silna, że nie patrzy na otaczającą ją rzeczywistość, tylko robi wszystko, aby w niej wytrwać. Miłości, która może być przykładem dla nas wszystkich. Tak naprawdę to obraz pięknej miłości w obliczach trudnych wojennych czasów.

Aneta Krasińska doprecyzowała swoją powieść pod każdym względem. Realne postacie z ludzkimi uczuciami (oprócz oprawców), fabuła powieści oparta na autentycznych wydarzeniach historycznych. Mamy obraz ludzi żyjących podczas wojny, dostających się do getta, w którym każdego dnia muszą walczyć o swój byt, o to, by mieli co włożyć do ust i by nie umarli z głodu. Niemieccy oprawy mordowali bez skrupułów z byle powodu. Później wywozili ludzi do obozów pracy. Cała powieść naszpikowana jest emocjami, w większości tymi przykrymi, bo czytając o tym, jak wyglądało życie tamtych ludzi, serce się kraje. Wspólnie z Laurą, Dawidem i ich bliskimi mocno przeżywałam każde wydarzenie, które miało miejsce. Byłam zła, wściekła, ale przede wszystkim bezbronna na to nieludzkie traktowanie ludzi. Nie do pomyślenia, że to człowiek człowiekowi zgotował taki los.

Zapadła cisza. Każda z kobiet pogrążyła się we własnych myślach. Krążące po getcie plotki i niedomówienia malowały wypaczony obraz. Jedni twierdzili, że poza murami toczy się normalne życie, a Niemcy trzymają ich tu po to, by funkcjonowała ich gospodarka. Inni upierali się, że wszędzie lepiej, byle nie tutaj, ale bywali też tacy, którzy szeptali, że za drutami czeka tylko śmierć. Trudno było ustalić, jak jest naprawdę.

Nauczycielka z getta to niezwykle poruszająca historia oparta na prawdziwych ludzkich losach, która wywołuje u czytelnika wiele sprzecznych emocji. Z całą pewnością to również historia, która nie pozwoli o sobie długo zapomnieć, a także skłoni do większych refleksji. Polecam.

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania serdecznie dziękuję Autorce oraz