"Nauczycielka z getta. Wciąż pod wiatr" Aneta Krasińska [PATRONAT MEDIALNY/ PRZEDPREMIEROWO]

 

➲ TYTUŁ  "Nauczycielka z getta. Wciąż pod wiatr”

➲ CYKL Nauczycielka z getta (tom 2)
 

➲ AUTOR Aneta Krasińska

 

➲ DATA PREMIERY 07.09.2022

 

➲ WYDAWNICTWO  Jaguar

 

➲ ILOŚĆ STRON 303

 

 

 

 

➲ OCENA  6/6

 

➲ OPIS

 

W październiku 1942 r. nikt z mieszkańców łódzkiego getta nie przypuszczał, że miasto za drutami będzie istniało jeszcze blisko dwa lata.

W rodzinie Lewiatanów kolejne dni przynoszą więcej trudnych chwil niż dobrych. Laura zajmuje się nastoletnimi braćmi męża, którzy z dnia na dzień muszą dorosnąć. Pomagają jej w codziennych obowiązkach - przede wszystkim w zdobywaniu pożywienia. Gdy trafiają do pracy na pewnej budowie, nie wiedzą, że przyczyniają się do powstania obozu prewencyjnego dla polskich dzieci. Rodzice tych dzieci zostali uznani przez nazistów za szpiegów lub kolaborantów, a one same za degeneratów zagrażających społeczeństwu. Choć Lewiatanowie ledwie wiążą koniec z końcem, pomagają polskim sierotom, a jedną z nich otaczają szczególną troską.

W sierpniu 1944 r. następuje likwidacja getta i wywózka Żydów do Auschwitz. Czy Laurze uda się wydostać z piekła i uniknąć kolejnego?

Kontynuacja powieści „Nauczycielka z getta”.

➲ MOJE ODCZUCIA

 

 

Muszę przyznać, że z wielką niecierpliwością oczekiwałam kontynuacji tej serii, gdyż wiedziałam, że Aneta Krasińska po raz kolejny poruszy moje serce do głębi. I tak właśnie było, gdyż ta książka to emocjonalna podróż przez piekło, które człowiek zgotował człowiekowi.

Laura nadal żyje w getcie łódzkim, chociaż bez męża u boku. Wciąż ma nadzieję, że mimo wszystko on gdzieś tam żyje. Pozostali jej tylko jego dwaj bracia, których wzięła pod swoje skrzydła i za których czuje się odpowiedzialna. Życie w getcie wcale nie stało się łatwiejsze, wręcz przeciwnie, z dnia na dzień robi się coraz gorzej. Każdy dzień to walka o przetrwanie, w getcie brakuje jedzenia, ludzie głodują oraz umierają, ale nikt się nimi nie przejmuje. Pomimo ciężkiego losu, Lewiatanie pomagają polskim sierotom jak tylko mogą. W sierpniu 1944 roku rozpoczyna się łapanka i wywożenie ludzi do Auschwitz. Czy Laura z jednego piekła dostanie się do kolejnego? A może uda jej się tego uniknąć?

Aneta Krasińska z całą pewnością wie, jak poruszyć serca czytelników. Historia, którą otrzymujemy na łamach tej powieści poruszy bowiem nawet najtwardsze serce. Osobiście bardzo przeżywałam losy naszych bohaterów, a moje serce mocno przy tym cierpiało. Są bowiem takie wydarzenia o których nie sposób zapomnieć, które już na zawsze zostawiają blizny w naszych umysłach. Getto łódzkie nie było niczym przyjemnym, zwłaszcza dla Żydów. Dzięki tej powieści patrzymy na nie z dwóch stron – zarówno oprawców jak i ofiar. Mimo wszystko, autorka stara się nam pokazać, że nawet w tak trudnych czasach można znaleźć oznaki dobroci i chwile radości. Że nie każdy oprawca jest pozbawiony serca i czasem pomimo zakazów potrafi okazać choć odrobinę zrozumienia.

Tych kilka miesięcy spędzonych w obozie pozbawiło go wiary w dorosłych. Jedyne co pamiętał z tamtego okresu to głód, płacz i ból każdego dnia. Według strażniczki obozu zawsze za mało pracował i za dużo jadł. To już dwa powody, by otrzymać karę. Bicie po twarzy, po głowie, po plecach nie należało do rzadkości. Początkowo ze smutkiem patrzył na posiniaczone ciała innych dzieci. Z czasem widok sińców przestał wzbudzać jakiekolwiek emocje. Wszyscy je mieli.

Opisywane historie są pełne bólu i cierpienia, nieludzkiego traktowania. Traktowanie ludności żydowskiej w tamtych czasach było okropne. My, którzy sami tego nie przeżyliśmy, nie jesteśmy sobie w stanie wyobrazić przez co przechodzili ci ludzie.

W tej części będziemy skupieni na Laurze i otaczających ją ludziach. Zobaczymy jak toczy się życie naszej bohaterki, która jak pamiętamy z pierwszego tomu, w imię miłości dobrowolnie weszła do getta, aby być blisko swojego ukochanego. Teraz nie ma go u swojego boku, a ona sama musi walczyć o siebie i jego dwóch braci, którymi obiecała się opiekować. Laura to kobieta, która dobro innych stawia nad swoje. Martwi się każdego dnia o tych dwóch nicponiów, aby zawsze szczęśliwie wracali do domu. Nie potrafi przejść obojętnie obok krzywdy innych. Praca u Wagnera pozwoliła jej na jakiś czas być w nieco lepszej sytuacji od innych, ale nie trwało to zbyt długo.
Czas pędzi nieubłaganie do przodu, a życie w getcie staje się coraz bardziej trudne. Ludzie są bez pracy, nie mają jedzenia, a ich życie to walka o przetrwanie.  Młodzi Lewiatanowie muszą szybko dorosnąć i pomagać Laurze bo tylko ona im pozostała.

Pomimo okrucieństwa w jakim przyszło im żyć, będziemy również świadkami przejawów oznak ludzkości ze strony oprawców, a nawet w imię prawdziwych uczuć, porzucenia życia po tej złej stronie. Człowiek, który kocha tak naprawdę nie patrzy na warunki w jakich przyjdzie mu żyć, dla takiej osoby najważniejsze jest to, że będzie blisko osoby na której jej zależy, nawet jeśli to oznacza wywózkę do innego, gorszego miejsca.

Aneta Krasińska w swojej powieści porusza do głębi. Całą historię przeczytałam na jednym wydechu, gdyż nie sposób było się od niej oderwać. Trudne losy naszych bohaterów pochłonęły mnie bez reszty, z wielkim bólem toczyłam z nimi tę walkę o przetrwanie każdego kolejnego dnia. A zakończenie zaskakuje. Już czekam z wielką niecierpliwością na kontynuację.

Czasem warto wyrzucić z siebie troski, by poczuć, że inni też je mają. Takie jest życie. Tylko głupcy się nie przejmują, bo nie rozumieją, co się wokół nich dzieje.

Całość została napisana pięknym językiem. Doskonała charakterystyka każdej z postaci występujących w powieści. Emocje odgrywają tutaj najistotniejszą rolę. Gwarantuję wam, że długo nie będziecie mogli zapomnieć o tej powieści.

Nauczycielka z getta. Wciąż pod wiatr to niezwykle emocjonalna podróż do piekła w postaci getta łódzkiego, w której nasi bohaterowie będą mierzyli się z kolejnymi problemami. To droga, która z każdym następnym dniem będzie rzucała coraz więcej kłód pod nogi. Jestem przekonana, że o tej historii nie da się zapomnieć. Polecam z całego serca!

Za możliwość przeczytania, zrecenzowania i patronowania serdecznie dziękuję Autorce oraz